Serious business....

Vandaag raakte ik er opnieuw door gefascineerd, de bunad. Voor diegenen die niet weten wat een bunad is, een korte uitleg.

Een bunad is een nationaal kostuum dat gedragen wordt op hoogtijdagen van de familie (doop- en huwelijksfeesten) en op 17 mei, DE nationale feestdag van Noorwegen. Het is een kostbaar kostuum dat handgemaakt wordt en enkele duizenden euro’s kost. Niet alleen voor de dracht zelf maar ook voor al het zilverwerk dat erop gedragen wordt.

Verbinding

De bunad verbindt mensen met hun familie en de streek waar men vandaan komt. Het maken ervan mag alleen gedaan worden door gecertificeerde en speciaal daarvoor opgeleide mensen.

Vandaag de dag telt Noorwegen 400 tot 500 verschillende bunads en zo’n 60 tot 70% van de Noorse vrouwen en ook een groot aantal mannen bezit nu een bunad. 

Er is zelfs een bunadpolitie, die controles uitvoert dat diegene die de bunad draagt, niet rookt en drinkt tijdens het dragen ervan en de klederdracht  mag niet gecombineerd worden met kledingstukken die niet behoren tot de bunad outfit of kleding die niet in Noorwegen is geproduceerd. 

Kleindochter Iben

Iben werd vandaag gedoopt, in de Lutherse kerk van Oslo.

Noorwegen telt 5,3 miljoen inwoners en 73% is ingeschreven als lid van de Noorse kerk (Lutherse kerk). Uit de preek van de priester vandaag, kon ik alleen wat losse woorden ontcijferen als, liefde, kinderen, zorgen en steunen in het gehele leven etc. Ik kan me ongeveer voorstellen wat zijn hoopvolle boodschap was.

Op deze dag, waren er een aantal dames in bunad, geen van de aanwezige heren droeg er één. Ook jonge dames, meisjes dragen er vaak één. In Nederland zie je dat niet, klederdracht is voor oude mensen toch? Maar er zijn er ook die deze traditie niet uitdragen.

Kaja, de jongste dochter van Theo, heeft geen bunad en zal er waarschijnlijk ook geen aanschaffen. Zij stond met mede afgestudeerden in haar roze jurk tussen de bunads op haar diploma uitreiking. Mooi te zien hoe ieder zijn eigen koers vaart.

Na de kerkelijke plechtigheid en lunch, werden er cadeaus uitgepakt en last but not least, werden er verschillende (zelfgemaakte) taarten gegeten met ijs.

Dat taarten bakken ook serious business is in Noorwegen, daar kom ik in een ander blog op terug!